Cover from the script:
the sausagemakers
Begin scène I:
Setting: twee mannen staan op straat onder een
overkapping (bushalte). Het is winderig. De mannen wachten.
B: Sorry ik weet
niks van tijden maar heeft u misschien
de tijd?
M: Och maar
natuurlijk, die heb ik..
(haalt boekje tevoorschijn en zoekt ’t op). Het is
half acht in de
avond.
B: Dank u. Trouwens ken ik u toevallig niet ergens
van? Van het aquarium kijken of van het van bus naar bushokje lopen?
M: Dat zou kunnen alleen ik weet het niet meer
precies. Kunt u mij wellicht helpen herinneren wanneer u mij voor het eerst
opmerkte? Ik ben het namelijk vergeten.
B: Dat zou kunnen echter dan moet u me wel eerst
in vertrouwen nemen, want echt persoonlijk word ik namelijk niet snel, weet u.
Bovendien schijnt het dat hier in de buurt een seriemoordenaar rondloopt die
het heeft voorzien op verdachte worstenmakers. En daar lust ik natuurlijk geen
brood van.
M: Oh (vlak).
B: Je kunt tegenwoordig niet zo maar van alles
tegen een willekeurige vreemde vertellen. Buiten dat, had ik u al verteld u ergens
van te kennen. Van televisie of zo? U ziet er namelijk best bekend uit. Bent u
toevallig niet Belgisch? U ruikt namelijk een beetje naar worst (trekt neus op).
M: Nee dat ben ik niet, maar dank voor uw
compliment. Mijn vader komt uit een vermaard worstenmakersgeslacht. En wanneer
iemand mij aan mijn geur herkent, doet mij dat heel veel vreugd, weet u.
This ain't no
fucking paintball honey
Papa fume une pipe
from we were targets
january '68
I am like
a sitting duck honey
Vati rauchte eine pfeife
from we were targets may '67
